slupczanka 
wsiubdziu ;p
Imi: Barbara
Wiek: 36
Doczya: 01 Cze 2006
Posty: 61
Skd: Słupca
|
 Wysany: 2006-06-14, 12:46 "Uczucie samotności jest bolesne w tłumie, lecz w łonie
|
|
|
„Uczucie samotności jest bolesne w tłumie, lecz w łonie własnej rodziny jest nie do zniesienia”
Czasami siadasz na skraju przepaści i zastanawiasz się, czym jest samotność? czy ktoś umie wyobrazić sobie samotność? To taki duch-cień, który chodzi za Tobą i powoduje ,że nikt Cię nie zauważa. Zły duch, którego nie umiem się pozbyć. Krąży wokół Ciebie, nawet gdy jesteś w tłumie, wśród ludzi, którzy coś do Ciebie mówią, lecz widzisz tylko, że ruszają ustami.
Choć go nie widzisz to czujesz jego obecność tak dotkliwie, że zamykasz się w sobie coraz bardziej, coraz głębiej pogrążasz się w smutku, aż w końcu sam chcesz, by był. Czujesz się niechciany, odrzucony przez ludzi, zmiażdżony jak mały niewinny robak. A gdzie szansa? Szansa na życie wśród ludzi?! Czujesz że jesteś nikim.
Wśród ludzi, w szkole czy gdzieś indziej uczucie samotności jest bolesne, czujesz na sobie obojętny wzrok innych, tak jakby w ogóle Cię tam nie było. Gdy doświadczasz coraz więcej takich odczuć, nie chcesz już wychodzić z domu, by uniknąć tych przykrości.
Czy w domu możesz nie czuć samotności? Nie… w rodzinie jest jeszcze gorzej. Nawet w domu nie da się uciec od samotności. Tam bardzo wyraźnie widać, że dla innych członków rodziny nie istniejesz, jesteś nikim. Rodzina… kim w ogóle oni są? Powinni być dla Ciebie ostoją, wsparciem w trudnych chwilach, a przede wszystkim przyjacielem, z którym zawsze możesz porozmawiać o wszystkim. Czy istnieje takie uczucie jak przyjaźń w rodzinie? Tu, w domu, w którym się wychowałeś nikt nie słyszał chyba słowa „przyjaźń”. Traktują Cię jak „chłopca na posyłki”. Dla nich liczą się tylko pieniądze. Uważają, że za pieniądze można wszystko kupić, nawet własne dzieci.
Brak rodziny, brak przyjaciół, ludzi wokół siebie powoduje, że im dłużej spędzasz czas tylko ze sobą samym, tym bardziej popadasz w depresję. Nie potrafisz rozmawiać z innymi. Trudno jest się komunikować i żyć.
Samotność jest najgorszym uczuciem, jakie może spotkać człowieka w życiu. To uczucie odczuwa się dopiero wtedy, gdy jest się wśród tylu ludzi, którzy Cię nie zauważają.
Ktoś, kto nie ma rodziny, przyjaciół doświadcza innej samotności. Ci ludzie, ludzie osamotnieni nie mają wokół siebie ducha, który wszystkich odsuwa, to oni sami kreują samotność. Najczęściej to rodzina i przyjaciele odpychają od siebie takie osoby. Z powodu jednej kłótni, sprzeczki nie chcą już Cię znać. Zapominają że kiedykolwiek byłeś w ich sercach, w ich pamięci. Czasami wezmą do ręki fotografię, na której widnieje Twoja twarz, ale przecież z rodziną wychodzi się najlepiej tylko na zdjęciach, więc czemu mają rozdrapywać stare zaschnięte już rany? Nie chcą byś kiedykolwiek przypominał im o swoim istnieniu, więc wyrzucają wszelkie pamiątki po Tobie. Jak więc czuje się osoba, którą opuścili wszyscy, nawet rodzina? Nie ma do kogo się odezwać, nie ma nikogo, kto powiedziałby dzień dobry - rano i dobranoc - wieczorem. Nikt nie przysyła kartek świątecznych, czasami tylko przyjdzie wolontariusz z pomocą. Czy nie czujesz się wtedy wyrzutkiem, niepotrzebną istotą ziemską? Nie ma rodziny, nie ma miłości, brak innych uczuć poza smutkiem i cierpieniem, nie ma już nic.
Łakniesz kontaktu z ludźmi, czasami ktoś powie Ci dzień dobry, a Ty pragniesz, by zatrzymał się na chwilę i porozmawiał, zapytał o zdrowie - przecież to tak mało, a daje tyle radości. Chciałbyś być wreszcie kochany, potrzebny, chciałbyś w końcu, by inni dostrzegli w Tobie człowieka.
Najdotkliwsza samotność to ta, którą nosimy w sobie, której nie da się wyleczyć, to ta którą „obdarowują” Cię najbliżsi. |
|
Niepoprawna
Zakochana Złośnica
Imi: Sara
Wiek: 36
Doczya: 24 Maj 2007
Posty: 43
Skd: Święte Miasto
|
| Wysany: 2007-05-26, 14:59
|
|
|
Fakt, opowiadanie to to nie jest, ale chyba nie to jest w tym momencie najważniejsze.
Podoba mi się treść - począwszy od stylu, w jakim piszesz, skończywszy na samym sensie tej wypowiedzi. Zgadzam się z tym, co przeczytałam. Najbardziej spodobało mi się jedno zdanie:
| Cytat: | | Samotność jest najgorszym uczuciem, jakie może spotkać człowieka w życiu. To uczucie odczuwa się dopiero wtedy, gdy jest się wśród tylu ludzi, którzy Cię nie zauważają. |
Mogę podpisać się pod tym obiema łapkami i jeszcze nogą, jeśli zajdzie taka potrzeba  |
_________________
http://moja_samotnia.glt.pl |
|
ankaanka
Wiek: 32
Doczya: 28 Maj 2006
Posty: 2660
Skd: Bogumiłowice
|
| Wysany: 2007-05-26, 18:35
|
|
|
Jest też taka samotność, która sami sobie wbijamy do głowy - gdy odrzuca nas jedna z kochanych osób, chociaż na innych dalej możesz polegać. To jakoś nie zajmuje twojej uwagi, bo skupiasz się na tym jednym człowieku i czujesz się samotny...
Co do rodziny: Rodzina nie cieszy gdy jest, lecz kiedy jej nie ma - samotnyś jak pies. I to jest prawda, tzn. z reguły... Można mieć przyjaciół, nawet najlepszych, ale rodzinę jakoś zawsze inaczej się odbiera... |
_________________
"-Jeśli nie możesz się nauczyć jeździć na słoniu, naucz się przynajmniej jeździć konno.
-Co to jest słoń?
-Rodzaj borsuka - wyjaśniła Babcia."
/Terry Pratchett - Równoumagicznienie/ |
|
FAQ
Szukaj
Uytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Album
