Forum Dyskusyjne

[Dark Angel]

Autorytet - "człowiek będący ekspertem w jakiejś dziedzinie, cieszący się poważaniem i mający wpływ na zachowania i myślenie innych ludzi" - prosto z encyklopedii wyjaśnienie tak bardzo znanego nam słowa..
Czy ludzie w dzisiejszych czasach mają swoje autorytety? Czy może tylko mówią np. "moim autorytetem jest Jan Paweł II", a nie widzieli nawet okładki żadnej z książek, które napisał, nie znają jego nauki tylko słyszeli od znajomych, że to wielki człowiek i dwa razy widzieli Go wtelewizji? A czy Wy macie jakieś swoje wzory do naśladowania, które naprawdę staracie się naśladować?

[somebody]

Pamiętam pewną lekcję polskiego na której przeprowadzaliśmy rozmowę o autorytetach na 30 osób 27 wskazało właśnie Jana Pawła II z czego 90% nie miała o Nim praktycznie żadnej konkretnej wiedzy...Ja stwierdziłam, że moim autorytetem jest mój dziadek, który w wieku 80 lat potrafi cieszyć się każdą chwilą życia, ma wiele pasji, którym się poświęca, nigdy nie narzeka, jest inteligentny, na każde pytanie ma odpowiedź...W pewnym momencie nauczycielka zapytała dlaczego nie podałam JP II, moja odpowiedź:
"Z całym szacunkiem dla Jana Pawła II muszę stwierdzić, że nigdy Go nie znałam, nie wiem jakim był człowiekiem, słyszałam, że był dobry i wcale temu nie przeczę, ale nie czytając nigdy Jego dzieł, po prostu nie zgłębiając Jego poglądów na różne tematy nie mogę powiedzieć, że jest On dla mnie autorytetem"

Tyle.

[Igriana]

Znam bardzo niewielu ludzi, którzy mogliby być dla mnie autorytetami. I niestety jest ich coraz mniej. Jakiś czas temu uznałam, że współczesność cierpi na brak ludzi "wielkich", to znaczy godnych naśladowania. Wspomniany przez admina Jan Paweł II był kimś niedoścignionym, tak zwyczajnym w swojej niezwykłości, że właściwie zawsze kiedy na niego patrzyłam, miałam wrażenie, że wycięto go z zupełnie innej opowieści niż resztę świata.
Spróbuję się rozejrzeć wokół siebie... Tak, moim wielkim autorytetem od zawsze, była moja mama. Zawsze niesamowicie silna, zdecydowana. Radzi sobie w każdej sytuacji i nic nie jest jej straszne. Boi się chyba tylko, że mnie albo mojej siostrze coś się może stać. Podziwiam ją za to, że choć nigdy nie napisała matury, wie więcej niż niejeden magister.
Autorytetem spoza rodziny, kimś kogo chciałabym naśladować w mojej wymarzonej, przyszłej pracy, jest moja nauczycielka od polskiego z liceum. Twarda, wymagająca, ostra, właściwie nie znająca słowa litość. Ale jednocześnie wzbudzająca szacunek, nawet w tych, którzy jej nienawidzili. Potrafiła uczyć, kochała to i była do tego stworzona. Kiedy zapytałam ją dlaczego mimo tak ogromnej wiedzy zrezygnowała z pisania doktoratu i habilitacji, odpowiedziała, że zawsze marzyła o tym, żeby uczyć. Nauczyciel z powołania, rzadka sprawa.

Najbardziej podziwiam ludzi, którzy sobie po prostu radzą w życiu. Asertywnych i zdecydowanych. Takich, którzy mimo nieszczęść potrafią iść z podniesioną głową i wyjść z każdej opresji cało.

[Pica]

Nie mam autorytetu jako takiego....Uważam że każdy tak naprawdę uczy sie na własnych błędach i własnych doświadczeniach. Czerpanie z jednego człowieka , nie jest dobre na dłuższą metę dobre. Nikt nie zna odpowiedzi na wszystkie pytania, i nikt nie jest w stanie rozwiać wszystkich naszych wątpliwości. Czasami trzeba samemu szukać drogi, zamiast polegać na innych.

[Nena]

Ja nie mam autorytetu , autorytet dla mnie to pojęcie względne .

[Paulus]

Jezus Chrystus, Jan Paweł II, moi rodzice, moja wychowawczyni, gen. Franco, Karol Lexittoux, w pewnym sensie Waldemar Łysiak.

Brak autorytetów może przyczynić się do pychy i zadufania w sobie. Człowiek, który ich nie ma, nie jest pod wieloma względami skrępowany, wszystko co robi może nie mieć żadnego odzwierciedlenia i doprowadzić do relatywizmu moralnego.

Nie należy także mylić autorytetu z idolem i vice versa, a ostatnio jest to zjawisko nagminne.

[Igriana]

Zgadzam się z Paulusem. Autorytety są bardzo potrzebne, bo w końcu dziecko zawsze musi mieć wzór, od kogoś musi się uczyć co jest dobre, a co złe. Tabula rasa musi być czymś zapełniona, a własne błędy często nie wystarczają, bo sami nie jesteśmy w stanie zrozumieć co zrobiliśmy źle.

[niewidzialna18]

Ja nie mam autorytetu. Jestem nim sama dla siebie hihi.

[Krystyna]

Ja szczerze mówiąc też nie mam autorytetu. Są osoby które podziwiam itp ale żeby od razu byli autorytetami? Nie. Dużo osób mówi, że autorytetem jest dla niego np. J.P 2 ale jeśli ktoś jest dla nas autorytetem to chyba do niego się dąży prawda? A kto dąży tak naprawdę do tego? Nieliczni...

[Paulus]

Jan Paweł II z pewnością był postacią wielką, ale popełnił kilka błędów, np. starał się nie krytykować Rosji, by uzyskać zaproszenie do niej; przesadził z wdrążaniem postanowień Soboru; stworzył wizerunek Boga, który odpuści wszystkie grzechy, jeśli się tylko będzie żałować, zmarginalizował rolę pokuty czy też rozpowszechnił błędne pojęcie judeochrześcijaństwa. Wiele osób nie może Mu także wybaczyć tego, że zaprosił Kwaśniewskiego do papamobilu i w Sejmie RP nakazał Polakom głosować "tak" w referendum do Unii.

[Krystyna]

[Paulus]

A gdzie tak napisałem? Chodziło mi o to, że wielu ludzie ukazuje JP II jako półboga.

[Zaheel]

Autorytety nie mam, bo nie ma człowieka który by odpowiadał temu wizenunkowi, który sama sobie wypracowałam. Autorytetem chyba nie może być ktoś wymyślony Jest sporo ludzi, których szanuję, ale raczej nie chciałabym wzorować się na nich. Bardzo doceniam ludzi, którzy wykonują swój zawód z zamiłowania, szczególnie jeśli chodzi o prace społeczne czy nauczycielstwo, ale sama nie potrafiłabym oddć się jednej rzeczy.
Jedno mnie tylko dziwi, że niektórzy nic nie wiedzą o swoich autorytetach...

[Mkj]

[Krystyna]