Forum Dyskusyjne

[Fantasia]

Apostazja (z gr. odstąpienie, bunt) — całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej.
Współcześnie apostazja rozumiana jest jako świadome, dobrowolne i publiczne wyrzeczenie się przynależności do Kościoła. Nie jest to jakieś "wykreślenie" czy "wypisanie". Konsekwencją prawną jest adnotacja w księgach parafialnych, ale może ona nastąpić niekoniecznie z inicjatywy zainteresowanego, lecz na podstawie świadectwa świadków, którzy potwierdzają taką decyzję i wolę apostaty. W przypadku apostazji nie można również mówić o nakładaniu ekskomuniki, ponieważ apostazja sama w sobie jest zerwaniem komunii (łączności) z Kościołem i ekskomunika następuje na mocy samego prawa. Apostazję można więc traktować jak ekskomunikę na własne życzenie. Z tego powodu na apostatę nie nakłada się kar kościelnych, ponieważ prawo kanoniczne obowiązuje tylko członków Kościoła. Apostata sam pozbawia się łączności z Kościołem więc konsekwentnie nie może oczekiwać życia sakramentalnego, urzędów, godności, przywilejów itp. Ponieważ apostazja ma formę publiczną przywrócenie stanu poprzedniego należy do gestii ordynariusza diecezji, który określa ewentualne kary i formy pokutne. W wyjątkowych sytuacjach prawo to przysługuje każdemu biskupowi w akcie spowiedzi.[WIKI]

Polecam teĹź:
http://www.apostazja.pl/akty.html (można tam zapoznać się z "świadectwami" osób, które się na to zdecydowały)
czy to: http://www.apostazja.info/

Pytanie szczególnie do osób nie należących (nie chcących należeć) do Kościoła katolickiego: uważacie taki krok za potrzebny, konieczny, zdecydowalibyście się na niego?
Potrzebujecie "papierka" żeby potwierdzić co jest dla was ważne i z czym się utożsamiacie, czy nie ma to znaczenia?

[kojek]

Inne pytanie: Dlaczego tacy ludzie czują się wolni. Czy teraz są czyimiś niewolnikami? Tacy ludzie stają się niewolnikami samych siebie. Niestety, wiele osób uznających się za wierzące też są swoimi niewolnikami. Ale to tylko moje refleksje. Czekam na reakcję.

[Fantasia]

[Stranger]

Nie czuję potrzeby przeprowadzania apostazji ani żadnego obowiązku "wypisania" się z Kościoła. Przynależność w niczym jak na razie mi nie przeszkadza. Z resztą nie zapisywałem się tam z własnej woli a tak szczerze to w ogóle się nie zapisywałem, tylko zostałem zapisany.
Nie wykluczam jednak, że przeprowadzę coś takiego w przyszłości, wszystko możliwe .

[Kya]

Zastanawiałam się kiedyś nad apostazją. W sumie jestem osobą niewierzącą, drażni mnie, kiedy ktoś mi próbuje wmówić, że należę do kościoła, bo moi rodzice ochrzcili mnie kiedy miałam kilka miesięcy i w ogóle nie wiedziałam co się dzieje.
Poczułabym się wtedy na prawdę wolna: bo zrobiłabym dokładnie to, co mi pasuję, nie miałabym żadnych nawet najmniejszych związków z kościołem i miałabym pewność, ze mój pogrzeb nie będzie katolicki, bo apostacie taki nie przysługuje, a komuś takiemu jak ja teraz: ateiście, ale z chrztem katolickim, figurujący w aktach KK i podawany gdzieś tam w statystykach jako katolik rodzina może po śmierci wykręcić numer i zafundować mszę pogrzebową, której ja sobie nie życzę.

[ankaanka]

Cytat:

drażni mnie, kiedy ktoś mi próbuje wmówić, że należę do kościoła, bo moi rodzice ochrzcili mnie kiedy miałam kilka miesięcy i w ogóle nie wiedziałam co się dzieje.

Bo w odczuciu osoby wierzącej, jak wogóle stanowisko samego Kościoła jest takie, że przed apostazją ty właśnie do Kościoła przynależysz. Jednak, że nie czujesz się jego członkiem, nie wierzysz itd. możesz też przyjąć dla siebie stanowisko, że członkiem Kościoła nie jesteś. Aby druga strona uznała Twoją rację, istnieje właśnie apostazja.

[Anoniman]

Też się zastanawiam nad apostazją. Na pewno wiązało by się to z pewnym ostracyzmem wśród moich bliskich, ale jeśli nie są w stanie zrozumieć że nie chcę być członkiem zgromadzenia, które wierzy w coś, w co nie wierzę ja, to przykro mi.

[lapicaroda]

Apostazja powinna być przysługującym każdemu prawem! Dobra- za małoletnich decyzję podejmują rodzice, więc przyjęcie do wspólnoty Kościoła poprzez chrzest, powinno być uznawane za symboliczne- prawdziwą decyzję o tym, czy chcę się figurować w księgach jako członek parafii, powinno się podejmować po ukończeniu pełnoletności. Tak samo, jak np. po ukończeniu 18 lat, można wystąpić o zmianę głupkowatego imienia, nadanego przez rodziców.
A tak w ogóle- apostazja jest wg mnie cholernie radykalnym krokiem. Jak nie patrzeć, jest właściwie nieodwracalna...
Występujesz z Kościoła- a masz gwarancję, że kiedyś w przyszłości, nie nawrócisz się? Człowiek całe życie ulega zmianom. Choćby i wieku 70 lat.

[Taka jedna]

http://www.apostazja.pl/
moja koleżanka dokonała aktu apostazji. Ja mam zamiar.
Jak się okazuje nie potrzeba do tego wiele wystarczy dwóch katolickich świadków i podpisanie oświadczenia. Proboszcz wpisuje do księgi wielki napis "Apostazja", dostaje się zaświadczenie i już

[annoth]

A po co?

[Mietek]

Nie wiem, nie rozumiem, przerasta mnie to. Zawsze mnie się zdawało, że jak ktoś nie chce nie chodzi do kościoła i nie uznaje jego nauk. Widocznie się myliłem.

[Taka jedna]

[Mietek]

[Taka jedna]

[Mietek]