Forum Dyskusyjne

[Neok_Dasman]

Myśli zawarte w wersach to coś pięknego, stają się nieśmiertelne.
Piszę czerpiąc natchnienie z własnego życia, z tego co mnie otacza.
To jeden z moich wierszy:


Koniec

Znów mam czucie, znów widzę, śmieje się.
Chwile szczęścia miotają mną o marmurową posadzkę.
Jak miło jest widzieć własną krew, smakuje ją.
Nikt mi tego nie zabierze, chora chwila.

Chcę więcej, wbij mi nóż w plecy.
To tak proste, robiłeś to całe życie.
Kolej na mnie, chcę rozkoszować się sekundami,
Spełnij ostatnie życzenie.

Tak pięknie bije serce - coraz wolniej.
Miła ta muzyka, wreszcie Żyje.
Wolny jak drzewo przed ostatecznym ciosem topora.
Krzyczę! Zabronisz mi?

Oczy się zamykają - tak słabe.
Dlaczego łzy przyćmiewają słońce?
Teraz gdy widzę prawdziwy świat.
Czas... stanął w miejscu.

[BazyL]

Nie wiem co napisać. Każdy wers oddane inne emocje. Czuję w jednej chwili Ból, cierpienie, czuję krew na języku, a następnie odczuwam rozkosz--z bólu, z cierpienia...z ukojenia. Wsłuchuję się...
Ogarnia mnie smutek a zarazem uczucie duchowego spokoju...otwarcia umysłu i serca na świat irracjonalny, na krótką chwilę, a potem wyobrażam sobie tylko bezwładny upadek na białą posadzkę zaplamioną świeżą krwią i Ciebie z otwartymi oczyma i neutralnym, bladym wyrazem twarzy...

Piękny wiersz

[ankaanka]

Ja tam najpierw proponuję pisać po polsku, tj. z polskimi znakami typu ąęłóżź oraz z poprawnością interpunkcji (chodzi o to, że spację stawiamy PO znaku int. a nie przed nim).

Jakby to były literówki, to bym oceniła, przyjrzała się. Ale tak, to ja nie, dziekuję. Wiersz musi być napisany poprawnie pod w/w wzgędami, to priorytet, bez tego nawet największe dzieło emocji ubranych w nieskazitelną formę i treść jest dla mnie nic niewartościowe jako poezja.

[Neok_Dasman]

Pannie Annie dziękuje za bardzo uzasadnioną i jakże nie trafną ocene , ale coż ...
Gdy nie ma sie do czego przyczepić to znajduje się to co jest nie istotne .
Żal mi cię skoro myślisz że poezja to znaki interpunkcyjne
Kolejne dziecko z przerośniętym ego Miło że masz własny świat i czasem byłoby dobrze gdybyś z niego nie wychodziła A skoro interpunkcja cię razi to może powinnaś zacząć świadczyć usługi ,,formatowania textów "
Napewno spotkała byś się z dużym popytem jakby co to będe pierwszy korzystał z twych usług . Powodzenia


Dziękuje ci Piotrze za miłe słowa które w dzisiejszych czasach są czymś nierealnym , dochodzę do wniosku że MY <emo> jesteśmy ostatnimi oznakami romantycznośći wśród ery techno i wszechobecnej sarmacji

[Kya]

Matko boska człowieku! Przyjmij do siebie chociaż trochę krytyki: zwłaszcza, że słusznej.
Co Ty tam czujesz i sobie wypisujesz Twoja sprawa, ale na forum pewnych zasad estetyki pisania się przestrzega i to, że ktoś Ci na to zwraca uwagę nie oznacza, że jest jakimś technomaniakiem...

Mam nadzieję, że jak wejdzie tu jakiś mod od tego działu to poprawi tą interpunkcję, bo aż gryzie w oczy...

[Neok_Dasman]

Krytyka przyjęta
ps. nie nazwałem nikogo ,,technomanikiem"

[Kya]

Cytat:

dochodzę do wniosku że MY <emo> jesteśmy ostatnimi oznakami romantycznośći wśród ery techno i wszechobecnej sarmacji

Troszkę inaczej to odebrałam, ale ok mniejsza z tym, nie będę robić offtopu.

Ig dziękuję za edycję tej interpunkcji

[ankaanka]

[BazyL]

Ale się OT zrobił....u aaa. Za 3 błędy ortograficzne i kilka kropek za dużo taki raban robić i wieszać na sobie, wzajemnie psy?
Marcin ma rację-- interpunkcja gra drugoplanową rolę w poezji, zazwyczaj ma nadać wyrafinowany, estetyczny wygląd słowom. m,og,.?ę _ na./:stawi.,'ać sobie przecin[]ków kropek i innych podobnych koromysłów a jednak będzie dało się odczytać. to tylko źle wygląda.

Nie chcę nikogo obrażać, ale zaścianek w Polsce jest częstszym zjawiskiem, częstszym niż papieros w ustach 15 latka. Nie żebym mówił o konkretnych osobach, ale ogólnikowo.



Czy nie można po prostu oceniać wierszy, ich przekazu, a nie tylko interpunkcja i interpunkcja.

Wiersz pisałem--piękny, uczuciowy, doprowadzający do rozterek emocjonalnych. Majstersztyk.

[Taka jedna]

Formalnie cały wiersz jest moim zdaniem niezły ale ja się nie znam w sumie. Może banalny ale każdemu się zdarza. Treściowo- jedno z niego wypływa (jak i z postu puźniejszego) bezgraniczne samouwielbienie Jakie to K* jest Tró...mnie osobiście cała ta EMOcjonalna szopka mierzi, to uwielbienie dla bólu jakis nedzny turpizm z naszej popkultury sterczy (cholera chyba Mhroku wyrastam ) sorry za OT

[ankaanka]

Futurystów też dało się odczytać, ale gdzie poszanowanie dla pisowni? A co za tym idzie - gdzie poszanowanie dla języka polskiego? I osobiście uważam, że zarówno ortografia jak i interpunkcja są niezbędne, nie tylko dlatego, że ładniej to wszystko wygląda.

Dobra, koniec OT...

[Neok_Dasman]

Wniosek nasuwa mi się jeden, każdy ma swój gust - i chwała mu za to .
Ale proszę by oceniać treść mych wierszy, pora na kolejny :


Łzy


Biegnę przed siebie, słyszę ten dźwięk.
Nic mnie dziś nie pokona, chwila nie zginie.
Silny jak oddech północnego wiatru,
przenikam przez martwe ciała.

Świat niknie w jej włosach
jak wśród zamglonych wzgórz losu.
Echo głosu odbija się od słońca,
zazdrości jej piękna.

Czyj jest dzisiejszy zmierzch?
Ludzie nie widzą łez - oznaki słabości,
niegdyś przejrzyste krople,
teraz wspomnienie o niej.

Doścignąć smak jest ust,
znaleźć nić życia białą.
Cień postaci śpi w mej piersi,
łkanie duszy ją budzi.

WspĂłlny lot ziemskich pokus,
marzenie o niej odległe.
Chce ją poczuć, znaleźć usłyszeć!
Ściągnij ze mnie łańcuch myśli!

Uwolnij z więzienia czasu,
ściany szare zabierają nadzieje.
Tak ciemne krzyki! Umieram...
Płacz po mnie cicho.

[ankaanka]

Łzy <- tytuł mnie odstraszył


Biegnę przed siebie, słyszę ten dźwięk. <- Jaki dźwięk?
Nic mnie dziś nie pokona, chwila nie zginie. <- to z chwilą ok, szkoda że dałeś kropkę i nie rozwinąłeś
Silny jak oddech północnego wiatru,
przenikam przez martwe ciała. <- martwe ciała? oj... ale to już było... choć przenikanie mogłoby zostać

Świat niknie w jej włosach
jak wśród zamglonych wzgórz losu. <- losu mi nie pasi, reszta do szlifu ale ok
Echo głosu odbija się od słońca,
zazdrości jej piękna. <- ok

Czyj jest dzisiejszy zmierzch?
Ludzie nie widzą łez - oznaki słabości,
niegdyś przejrzyste krople,
teraz wspomnienie o niej. <- cała strofa jak dla mnie słaba i oderwana od powyższego

Doścignąć smak jest ust, <- smak ust był już hohoho... ale plus za "doścignąć smak"
znaleźć nić życia białą. <- a nie lepiej "białą nić życia"? to, co napisałeś, brzmi sztucznie
Cień postaci śpi w mej piersi, <- mojej piersi
łkanie duszy ją budzi. <- powiało banałem

WspĂłlny lot ziemskich pokus,
marzenie o niej odległe. <- coś mi też z szykiem nie gra
Chcę ją poczuć, znaleźć usłyszeć!
Ściągnij ze mnie łańcuch myśli! <- jakieś archaiczne

Uwolnij z więzienia czasu, <- bez więzienia byłoby lepiej, choć wprost (sama się sobie dziwię)
ściany szare zabierają nadzieje. <- też było...
Tak ciemne krzyki! Umieram...
Płacz po mnie cicho.



Pointą mnie zabiłeś. A już myślałam, że będzie jakoś tak oryginalnie, takie ujęcie tematu w jakiś romantyczny sposób. Ale tu nieeeee bo trza śmierć wepchać.

Pozdrawiam.

[BazyL]

[Neok_Dasman]

Dziękuję że oceniłaś ten wiersz wreszcie jakieś konkrety

hmmm

1. ,,Biegnę przed siebie, słyszę ten dźwięk. <- Jaki dźwięk? "
Głos kobiety w której się zakochałem. Wiersz jest o mężczyźnie który doświadzcza platonicznej miłośći, jest gotów zrobić wszystko byle tylko zwrócić na siebie uwagę dziewczyny .
2. ,,Uwolnij z więzienia czasu" - cały czas o niej myśli mimo iż chce zapomnieć, poddaje się, wię że nie ma szans...
3. ,,Tak ciemne krzyki! Umieram...
Płacz po mnie cicho." - umarła jego nadzieja, zapał i chęci .

,,Pointą mnie zabiłeś. A już myślałam, że będzie jakoś tak oryginalnie, takie ujęcie tematu w jakiś romantyczny sposób. Ale tu nieeeee bo trza śmierć wepchać."


To płynie samo ze mnie, piszę co myślę. Czasami nie mogę się oderwać od tego mrocznego wątku .


Jeszcze raz dziękuje za analizę